بررسی مقدماتی تجربیات بزرگسالان مبتلا به لکنت از گروه های حمایتی با هدف دستیابی به یک الگوی بومی

هدف در راستای اهمیت مستندسازی اثرات مداخلات درمانی در حیطة اختلال لکنت، این نکته اهمیت دارد که تأثیرات مشارکت در گروه های حمایتی مشخص شود؛ بنابراین، با توجه به ضرورت ثبت اطلاعات مرتبط با عوامل مؤثر بر درمان براساس گفتاردرمانی مبتنی بر شواهد، هدف مطالعة حاضر گردآوری اطلاعات جامعی در مورد تجربیات بزرگسالان دچار لکنت از گروه های حمایتی در کشور ایران و دستیابی به یک الگوی بومی است.روش بررسی در این مطالعة مقطعی-توصیفی، 60 فرد بزرگسال مبتلا به لکنت (37 مرد و 23 زن با میانگین سنی 26 سال) که عضو انجمن های لکنت در ایران بودند، به پرسشنامه ای که طی مراحل مختلفی تهیه شده بود، پاسخ دادند. روش نمونه گیری به صورت غیراحتمالی و دردسترس بود. درنهایت، تجزیه و تحلیل داده ها با نسخة 22 نرم افزار spss و با استفاده ازآماره های توصیفی انجام گرفت.یافته ها پاسخ دهندگان، برای ملاقات با افراد دیگری که مبتلا به لکنت بودند، برای اولین بار در گروه حمایتی شرکت کرده بودند و معمولاً به دلیل گسترش روابط و نیز تمرین شیوه های درمانی، به حضور خود ادامه داده بودند. علاوه براین، گزارش شده است که مشارکت پاسخ دهندگان در گروه حمایتی، در نظر و طرزفکر آنها دربارة آسیب شناسان گفتار و زبان تأثیر مثبت داشته و در بسیاری از موارد تمایل آنها را برای پیگیری درمان افزایش داده است.نتیجه گیری براساس یافته های این مطالعه، افراد مبتلا به لکنت معتقدند که از مشارکت در گروه حمایتی، تجربیات مفیدی در زمینه های مختلف کسب کرده اند.